Van essentieel belang voor de schilderkunst van Bert de Wilde is een harmonieus evenwicht tussen het gevoelsmatige en het verstandelijke. De lyriek, die in zijn schilderijen uiteindelijk toch de overhand heeft, is een gevolg van de zorgvuldige verf behandeling en van de kleurstelling. Doeken in zachte tinten, waarbij soms een nuance verschil in toon is tussen vorm en achtergrond, worden afgewisseld met doeken in een zeer contrastrijk koloriet van heldere en fonkelende kleuren. Hierdoor kan ook de stemming wisselen van verstild, poëtisch tot expressief en indringend.
Hiska Bakker
De schilderkunst van Bert de Wilde heeft de afgelopen jaren een drastische ontwikkeling doorgemaakt. Het ascetische palet is vervangen door een breder en vooral ook rijker kleurengamma.Stralende paars-, groen- en roodtinten lijken het ingetogen grijs uit de voorgaande periode voorgoed te hebben verdreven.Ook de verfbehandeling heeft een opmerkelijke wending genomen. De schilderijen getuigen niet langer van een gevecht met de weerbarstige materie. De vaart waarmee de verf voorheen op het doek aangebracht werd, is gaandeweg afgeremd. De ferme kwaststreek is gestold in een meer overwogen gebaar.Nu het gordijn van verf is opgetrokken, openbaart zich langzamerhand de ruimte erachter. In die ruimte blijken zich mysterieuze vormen op te houden; bomen als aubergines en ellipsen die als planeten of vliegende schotels door een onmetelijk diep universum schichten. Door hun ongerijmde, vaak zelfs tegenstrijdige, belichting verkrijgen deze motieven een onwerkelijke, bovennatuurlijke uitstraling. Als de hardnekkige sedimenten van een droombeeld.
Meer dan ooit nodigen de schilderijen uit te duiden en te interpreteren. Toch laten de doeken zich nooit eenduidig verklaren. Hoe vertrouwd de vormen op zijn doeken ons ook toe mogen schijnen, in wezen is de Wilde een abstracte schilder. Weliswaar grijpt hij in zijn recente werk graag openlijk terug op traditionele genres als het landschap of het portret, de afzonderlijke elementen zijn zelden onomstotelijk te benoemen. Voordat de vormen op het doek worden toegelaten, worden ze grondig gefilterd in omvangrijke reeksen oliepastels, die de motieven als het ware op hun bruikbaarheid toetsen. Zonder schroom worden de vormen net zo lang binnenstebuiten gekeerd tot ze rijp zijn de denkbeeldige ruimte van het schilderij te bevolken.
Rogier Schumacher
Uit landschappelijke beelden die in zijn herinnering zijn opgeslagen, -een groep zwanen op de Oostzee of bloeiende planten langs een rivieroever-, wordt door hem slechts een enkele kernachtige vorm gelicht, die vervolgens als bijna abstract element het uitgangspunt vormt voor zuiver schilderkunstige probleemstellingen, zoals compositie, ruimtelijkheid, ritme en verfstructuur. (Uit ‘Bert de Wilde schilder tussen gevoel en ratio’ )
Marriette Niermeyer, november 1995
Kunstcritici hebben de afgelopen jaren in lyrische bewoordingen over het werk
Uit: Het handschrift van de kunstenaar. Gerard Fliehe Boesschoten 2004
van Bert de Wilde geschreven.” Tussen ratio en gevoel “, “ naar de basis van de schilderkunst” en “ Bespiegeling en herinnering”.
Ik ben verbaasd dat vrijwel niemand de betekenis van de autonome handeling noemt. Het gaat bij de Wilde in de eerste plaats om het tekenproces, de tekenhandeling in relatie tot een duidelijk vormprincipe. Vorm en handeling zijn tot elkaar veroordeeld.
De tekenhandeling verschilt weliswaar van de schilderhandeling in spontaniteit, directheid en het minder definitieve karakter. Maar voor beide geldt, de idee zo direct en beeldend mogelijk weergeven. Maar ook met nadruk,op het zichtbaar maken van de manier waarop hij met schilder- en tekenmateriaal omgaat.
In his oil paintings, gouaches and drawings he uses themes and motifs from nature. However, the aim of the painter during the process is the creature of nature in a completely individual abstract and organic form. In the metamorphosis during the painting process this abstract nature is defined –often intuitively- by paint, light, emotion and sense of space.Tension is ever-present in all paintings. Do they constitute a depiction of or reference to reality, or are material and technique the subject of this individually created nature.
Mr. de Wilde is a virtuoso, a colourist pur sang an inspired knowledge of colours, paint and pigments. His series of paintings of geometrical, abstract forms, taken from nature and suspended in colouristic spaces, are well-known.He is primarily interested in the problems arising from painting. He not only explores how colours, matter and the actual painting affect each other, but also the origin of emotion and the subconscious particularly in dreams and memories.Summary
Die Bilder von Bert de Wilde zeigen keine Gegenstände der objektiven Welt, sondern im wesentlichen klare, vielfach idealisierte Formen und Volumenkörper, die aus sich bestehen zu scheinen. Durch die Art der Farbbehandlung und des Schattenwurfes, in der sie gemalt sind, wirken sie auch keineswegs wie abstrakte Geometriegebilde, sondern eher wie Chiffren einer ganz besonderen Sprache, die uns gleichzeitig rätselhaft und unbekannt und durch die Formen doch auch wieder sehr vertraut erscheint. Doch auch wenn es Formen sind, die jeder intern gespeichert hat wie Kugeln, spitze Ellipsoide, bauchige Kegel oder auch leuchtende, im Verhältnis zum Gesamtformat der Bilder kleine Rechteckflecken, so hat man nie den Eindruck das es in den Bildern, wie bei der abstrakten Malerei, nur um eine Arbeit mit der idealisierten Form an sich geht.Das dem nicht so ist, liegt vor allem am Gesamteindruck der Bilder, den man schon beim ersten Blick sehr genau aufnimmt, von dem man auch spürt, das ihm alle malerische Aufmerksamkeit von Bert de Wilde gilt. Alle Gebilde auf der Leinwandfläche erzeugen den Eindruck freischwebender Elemente auf dem Hintergrund, die nach einem dem Betrachter rätselhaft bleibenden Verhältnis besondere, uns in ihrem Sinn unbekannt bleibende Gruppierungen oder Verteilungen einzunehmen, fast als würden besondere, wie magnetische und diffuse Kräfte diese Verhältnisse steuern.© Heinz Kock, october 2004